OBSESJE I KOMPULSJE-JAK MOŻNA Z NIMI ŻYĆ? W mojej głowie rodzi się już od długiego czasu myśl, jak można pokonać tak rozchwiane zaburzenie.Chociaż leczę się na to schorzenie od wielu już lat, to nie mogę jakoś zrozumieć do końca tej choroby. Nigdy nie mogę przewidzieć, co się wydarzy dziś, co jutro a co za tydzień. To jest ciągła walka bez końca, kryjąca wiele różnych zaburzeń emocjonalnych, których nie potrafię uniknąć w tej chorobie. Leki raz pomagają, raz nie, ale mimow szystko nie poddaję się. Dlatego zawsze chciałem założyć taką stronę, dzięki której mógłbym pomóc  komuś i podzielić się swoimi przeżyciami. A są one bardzo różnorodne. Jedną z obsesji, którą przeżywam jest nieustanne o różnym nasileniu myślenie aby się hipowentylować, czyli okresowo wstrzymywać powietrze. Nieco wcześniej utrwaliła mi się obsesyjna hiperwentylacja-czyli tak zwane "trucie się tlenem". Niejednokrotnie są związane z organami, jakie znajdują się we wnętrzu mojego ciała. Działa to na pewnej zasadzie samozniszczenia( autodestrukcji), na przykład na punkcie nerek, wątroby, płuc, serca itd. O którym z narządów pomyślę, to na punkcie tego narządu mam obsesję, aby zniszczyć dany organ( nerki). Wykorzystując dostępne metody hiper i hipowentylacji, które prowadzą albo do nadtlenienia( hiperoksji), bądź niedotlenienia( hipoksji),czuję jak się wewnętrznie wykańczam. Całokształt mojej osobowości tworzy zrąb silnej neurotyczności, która polega właśnie na tym zaburzeniu, tak powszechnym ale jak trudnym do zniesienia.