"HEJ RADOŚCI MA KOCHANA..."

coś przybyła nagle, z rana

kołysząc me zmysły,twarz smutną, siną

gdym poczuł promyk nadziei  wraz z wiosną żywą

tułając się jak samotnik opętany w emocjach nędznych

nie mając nawet celu, do walki siły, ni pieniędzy

kryjąc się przed ciekawością ludzkich spojrzeń

mówiących:"to ten zapomniany!"

nigdy nie mogę poczuć Ciebie, o Ty moja szanso!

zapragnąłem Cię poczuć, choć raz tak dyskretnie

zamknąłem oczy, wyciągając do Ciebie rękę chętnie

bolesne chwile markotne, odeszły bezpowrotnie

za co Ci dziękuję, bo myślę i czuję zupełnie odwrotnie

ludzka nienawiść i spojrzenia zgasły

teraz mi mówią:" jakim ja zacny!"
 

"GRUSZECZKA Z MYCH WSPOMNIEŃ"

nieopodal lasu stoi

kiedym ją sobie wspomnę

to mój niepokój koi

gdym był jeszcze mały

siedziałem koło niej niewinnie

minął już wiek cały

ja myślę o niej nagminnie

obok gruszy polana rozległa

gdzie każdy jej owoc swe miejsce wyszuka

ciche westchnienie i niemoc poległa

nikt inny poza Tobą  ich nie wysłucha

Minęły lata, refleksje nad cudną gruszą ucichły

teraz mam  wspomnienia, zamknięte w czasu biegu

nie pragnę by chwile ulotne wróciły

nie pragnę mieć młodego wieku... 

"NIEDŁUGO LATO"

a wraz z nim  nadzieja przybędzie

zamknie smutek w garstce wspomnień

że nikt go już oglądać nie będzie

dzieci małe, średnie, duże

w letniej rzeczce się będą kąpały

w ogrodach ciszy zaczerwienią się  róże

i dadzą Nam się we znaki okropne upały

promienny uśmiech, rumiane twarze

rozgrzane ciała, lekkie ubrania a na nosie okulary

może coś wtedy w mych oczach smutnych się ukaże

że mam jeszcze  energię do działania, bom nie stary!

cały czas rozważania żyją, nie chcą ucichnąć

ja tworzę swój obraz na papierze białym

lato kochane nie daj mi umilknąć

bo jestem w swych uczuciach bardzo niestały!

kwiatek na oknie o wodę swą prosi

jakby czuło zbliżającą się zewsząd suszę

moja mama konewkę napełnia, roślince przynosi

by ukoić jej żywot, zastygłą duszę...